Υπάρχει αντίστροφη σχέση ανάμεσα στο τι δείχνουμε προς τα έξω και σε όσα έχουμε μέσα μας και φοβόμαστε να βγάλουμε; Σίγουρα όχι πάντα. Όμως όταν ισχύει, τι επιλέγουμε να κάνουμε; Εναποθέτουμε τις ελπίδες μας σε κάποιον τρίτο μήπως μας βγάλει από την ανασφάλειά μας ή επιλέγουμε το δύσκολο δρόμο της αυτεπίγνωσης, αποδοχής και συνειδητοποίησης;

 

"…Και όσο έγδυνε το ματωμένο και ταραγμένο της κορμί και πρόβαλλε το όμορφο πρόσωπό της προς τα έξω, τόσο έντυνε ζεστά κάθε γωνιά της ψυχής της, και έκρυβε κάθε ακάλυπτο σημείο της καρδιάς της…
Ξεγυμνώνουμε το έξω μας… 
Στολίζουμε σώμα και πρόσωπο με περίτεχνα σκευάσματα, στην προσπάθεια να κρύψουμε καλά το μέσα μας…
Και όσο γδύνουμε το έξω μας, τόσο ντύνουμε καλά το μέσα μας… 
Περιμένοντας εκείνη τη ζεστή ακτίνα ήλιου που θα προσπεράσει κάθε γύμνια και θα ξεσκεπάσει κάθε καλά κουκουλωμένη πτυχή μας...
Μέχρι να συνειδητοποιήσουμε ότι τελικά ο ήλιος είναι μέσα μας…
Κρυμμένος ανάμεσα σε σύννεφα και αποθέματα βιωμάτων και συναισθημάτων…" 

 

 

Μαρία Κουσαντάκη,

Σύμβουλος Ψυχ. Υγείας- Ψυχοθεραπεία