Μίσος- Αλήθεια ή Συγκάλυψη;

Μίσος: Μία λέξη που συχνά πολλοί λένε χωρίς να γνωρίζουν επακριβώς τι εννοούν, τι σκέφτονται, τι θέλουν να πουν ή τι δε θέλουν να εκφράσουν. Στην περίπτωση του έρωτα το μίσος παίρνει ακόμα πιο δυσδιάκριτη διάσταση αποσαφήνισης. Είναι όντως μίσος; Μήπως είναι μία άλλη όψη κάποιου άλλου συναισθήματος; Μήπως είναι κάποια καλά κρυμμένα "θέλω" που ποτέ δεν εκφράστηκαν; Μήπως είναι καλά ντυμένοι φόβοι και ανασφάλειες που διστάζουν να βγουν στην επιφάνεια; Σε μισώ... Πόση αλήθεια κρύβει αυτή η φράση; Κάποιες φορές τα γεγονότα οδηγούν τον άνθρωπο στο να βιώνει αυτή την έντονη κατάσταση του μίσους. Όλες τις υπόλοιπες όμως; Τι ακριβώς αντιπροσωπεύει το "Σε μισώ" σε έναν έρωτα; Τι πόνο μπορεί να κρύβει; Πόσες ματαιωμένες ελπίδες; Μήπως δείχνει και βαθιά ανάγκη εξωτερίκευσης κάποιου συναισθήματος εκ διαμέτρου αντίθετου του μίσους; Που με τη σειρά του για διάφορους λόγους δεν εκδηλώνεται ποτέ, αλλά ντύνεται με αυτό το επιβλητικό "Σε μισώ"; Και πόσο τελικά πιο ανακουφιστικό είναι να λες ένα "Σε μισώ" που δεν εννοείς, στην προσπάθεια να αποφύγεις συνειδητά ή μη αισθήματα; Πόση ασφάλεια δίνει και πόσο μπορεί αυτή η φράση να πείσει την καρδιά που δεν ακούει τους κρυφούς της ήχους;

Και κάπου εκεί αποφάσισα να ακούσω το "Σε μισώ" ενός ανθρώπου. Και να κρυφακούσω τους ψιθύρους εκείνους που ούρλιαζε το κάθε "Σε μισώ" του... 

 

Σε μισώ, λέω και ακούω τη σκέψη μου στη φράση αυτή.

Σε μισώ, γιατί δεν πρόλαβα να σε αγαπήσω. Γιατί δε με άφησες να σε αγαπήσω. Γιατί δεν άφησα εγώ τον εαυτό μου να σε αγαπήσει.

Σε μισώ, για όλα εκείνα που γέννησες μέσα μου και άφησα να βουρκώσουν μέσα μου.

Σε μισώ, για την κάθε ελπίδα που μου έδωσες και δεν έγινε ποτέ πραγματική.

Σε μισώ, για το κάθε βλέμμα που υποσχόταν ουσία.

Σε μισώ, για το κάθε άγγιγμα που πρόδιδε πάθος.

Σε μισώ, για την κάθε λέξη που έδειχνε οικειότητα.

Σε μισώ, για το κάθε χαμόγελο που φώτιζε ένα πιθανό «εμείς».

Σε μισώ, για το κάθε φιλί.

Σε μισώ, για εκείνο το λίγο που εξαφανίστηκε.

Σε μισώ, για την κάθε λέξη που δεν μπόρεσα να φωνάξω.

Σε μισώ, για το αληθινό όνειρο που δε μας άφησες να ζήσουμε.

Σε μισώ, για την κάθε «υπόσχεση» που μαρτυρούσε η ένωση των ψυχών μας.

Σε μισώ, που πίστεψα.

Σε μισώ, ουρλιάζω και ματώνω με το τεράστιο ψέμα μου.

Σε μισώ, ψιθυρίζω μήπως και ξεχαστεί στους αιώνες.

Σε μισώ, λέω σε όλους και κλαίω και μόνο στην πίστη αυτών των λέξεων.

Σε μισώ, για όσα όμορφα βρήκαν καταφύγιο σε ένα ατέρμονο ποτέ.

Σε μισώ, για την αλήθεια που δε μπόρεσες ποτέ να πιστέψεις.

Σε μισώ, για τον έρωτα που γεμίζει το είναι μου.

Σε μισώ, για όλα.

Σε μισώ, για το τίποτα.

Σε μισώ, με ακούς;

Σε μισώ, για όλα τα «θα» που δεν αγγίξαμε.

Σε μισώ, για όλα τα «θα» που βρήκαν «θά»-νατο.

Σε μισώ, για όλα αυτά που δε ζήσαμε.

Σε μισώ, για τη μικρή γεύση που δώσαμε ο ένας στον άλλον.

Σε μισώ, που σου έδωσα το κορμί μου, και κλείδωσα την ψυχή μου μέσα του.

Σε μισώ, για εκείνη τη μία φορά, κι αυτή μισή.

Σε μισώ, και μισώ και μένα μαζί.

Σε μισώ, και μισώ και το «εμείς» που σκοτώσαμε πριν καν γεννηθεί.

Σε μισώ, για το φόβο που επιβεβαιώσαμε.

Σε μισώ, για τον κόσμο που είδα μέσα από εσένα και δε με άφησες να ανατείλω.

Σε μισώ, εσένα και όλο τον κόσμο που συνέβαλε.

Σε μισώ, που αναγκάζομαι να σε μισώ.

Σε μισώ, επειδή δε θέλω να σε μισώ.

Σε μισώ, επειδή δε σε μισώ στ’ αλήθεια.

 

Κυρίως όμως, σε μισώ, γιατί δεν πρόλαβα να σε αγαπήσω...

Σε μισώ, επειδή δε σε μισώ... Σε μισώ, για εκείνη τη μία φορά, κι αυτή μισή...

 

 

 

Μαρία Κουσαντάκη

Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας

Συνθετική Ψυχοθεραπεία

​